درد و دل |
||
به وبلاگ خودتون خوش اومدید... همواره روحی مهاجر باش به سوی مبدا به سوی آنجا که بتوانی انسانتر باش و از آنچه که هستی و هستند فاصله بگیری این رسالت دائمی توست... (دکتر شریعتی) |
||
نويسندگان |
|
pejman Maryam |
آثار تاريخي يك عاشق |
|
شهريور 1392 تير 1392 خرداد 1392 ارديبهشت 1392 فروردين 1392 اسفند 1391 بهمن 1391 دی 1391 آذر 1391 آبان 1391 مهر 1391 شهريور 1391 مرداد 1391 تير 1391 خرداد 1391 ارديبهشت 1391 |
دوستان عاشق تنها |
|
|
دوستان عاشق |
|
|
وضعیت من در یاهو |
|
|
آمار وب |
|
كاربران آنلاين:
تعداد بازديدها: RSS |
طراح قالب: |
| نازترین قالب های وبلاگ |
موزیک و سایر امکانات |
||||||||||||||
Alternative content | ||||||||||||||
|
|
||
انجمن تخصصی و تفریحی آی سو افتتاح شد. اگه دنبال محیطی شاد هستی پس بهتره عضو بشی.
روی تصویر بالا کلیک کنید!
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 21:22 | ||
|
|
||
|
به من تكيه كن! من تمام هستي ام را دامني مي كنم تا تو سرت را در آن بنهي تمام روحم را آغوشي مي سازم تا تو در آن از هراس بياسايي تمام نيرويي را كه در دوست داشتن دارم دستي مي كنم تا چهره و گيسوي تو را نوازش كند تمام بودن خود را زانويي مي كنم تا بر آن به خواب روي خود را تمام خود را به تو مي سپارم تا هر چه بخواهي از آن بياشامي از آن برگيري هر چه بخواهي از آن بسازي هر گونه بخواهي٬ باشم!!!
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 1:14 | ||
|
|
||
|
همیـشه سکـوت خــوب نیــست گـاهـی خُـرد میشوی زیـر بـار حـرفهـای نـگفتـه غافـل از اینکـه بــه تـو تـهمـت بـی جنـبگـــی میــزننــد…
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 13:28 | ||
|
|
||
|
لج میکنم . . .
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 1:51 | ||
|
|
||
|
نیم ساعت پیش حسین پناهی
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 17:30 | ||
|
|
||
|
آرامشــی میخواهم خلوتــی میخواهم تــو باشی و من در کنار هم تو سُکوت کنــی و مَــن گوش کنم و من آرام بگویم تو را دوست دارم و تو گوش کنی و آرام بگویی... من هم و شرمِ زیبائی را بر گونه ی تو ببینم…
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 23:59 | ||
|
|
||
|
اگه تو دنیا قرار بود جای چیز دیگه ای باشم دوست داشتم جای اشک روی صورت تو باشم تو چشمات متولد بشم رو پلکات جون بگیرم رو گونه هات جاری بشم و... رو لبات بمیرم...
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 1:7 | ||
|
|
||
|
سال نو می شود زمین نفسی دوباره می کشد برگ ها به رنگ در می آیند و گل ها لبخند می زند
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 1:27 | ||
|
|
||
|
دل کندن اگر کار آسانی بود…
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 13:29 | ||
|
|
||
|
بعضی وقتا مجبوری تو فضای بغضت بخندی شاکی بشی ولی شکایت نکنی گریه کنی اما نذاری اشکات پیدا شن . . . خیلی چیزارو ببینی ولی ندیدش بگیری خیلی حرفارو بشنوی ولی نشنیده بگیری ! خیلی ها دلتو بشکنن و تو فقط سکوت کنی . . .
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 19:39 | ||
|
|
||
|
قـــــدر لحـــــظـه ها را بـدان … زمـانــــــی می رسد که تـو دیگــــــــر قادر نیستـــــی بگـویـــــی جبــــــران مـــــی کـنم …
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 13:22 | ||
|
|
||
|
دو روز پيشتر از مرگ من، جهان خنديد به سمت سبز افقهاي بيكران خنديد به شام مردن من هم دو صد ستاره شكفت و ماهتاب به پندار و پرنيان خنديد از آفتاب تماشايي سراپا چشم بپرس تا چه كسي ماند و جاودان خنديد مرا كه قهقههء كبك ميزدم ديروز مگو كه باز بخندم اگر فلان خنديد ميان برزخ و دوزخ؛ و عمق ورطهء قبض چه گونه ميشود از انبساط جان خنديد؟ بخند اي لب لبريز از حيات، بخند! كه ديگر از پس مردن نميتوان خنديد
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 18:30 | ||
|
|
||
|
هنوز هم هستند دختراني كه تنشان بوي محبت خالص مي دهد . . . بكرند . . . نابند . . . احساساتشان دست نخورده است ، لمس نشده اند ،... باور نكرده اند ، تحقير نشده اند ، كمياب اند! پاك اند! روزي كه قرار مي شود كنار گوش كودكي لالايي بخوانند ، شرمشان از نام "مادر" نمي شود! و زير آغوش همسرشان ، چشمانشان را نخواهند بست كه با روياي ديگري سر كنند . . .
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 1:57 | ||
|
|
||
|
مردانه که بغض کنی، چه زنی توانایی آرام کردنت را دارد…؟ مرد که باشی حق این ها را نداری
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 18:49 | ||
|
|
||
|
حوّا که بغض کند،
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 13:52 | ||
|
|
||
|
همیشه با من بمان هیچکس عاشقانه تر از من نمی تواند تو را بسراید...
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 15:38 | ||
|
|
||
|
نیمه شبـــــــ پاییـــــــزی...
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 19:37 | ||
.jpg)
|
|
||
|
از روزی که نامتـــ
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 18:56 | ||
|
|
||
|
هیـ ـچ لحظـ ـه ای
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 21:38 | ||
|
|
||
|
عرق از سر و صورتش می‌چکید، همیشه به خاطر چربی زیادی که داشت موقع کار خیلی زود عرق ، سر و صورت وزیر بغلش را خیس می‌کرد مخصوصا در گرمای تابستان. بالاخره کار این سنگ قبر هم تمام شده بود ولی به دفتر کارش که نگاه کرد پر بود از سفارش برای سنگ قبرهای جدید. مگر مرگ تمام شدنی بود حتی پدر خدابیامرزش هم بعد از چهل سال سابقه در سنگ قبر نویسی نتوانست مرگش را یک ثانیه به تعویق بیاندازد. هیچوقت فکر نمی‌کرد یک روزی حرفه ی پدرش یعنی سنگ قبر نویسی را برای امرار معاش انتخاب کند. حرفه ی سنگ قبر نویسی ،که همیشه به خاطرش مورد تمسخر قرار گرفته بود بویژه در دوران کودکی. ولی هر چقدر سراغ بقیه شغلها رفت به اندازه ای که در ساخت سنگ قبر مهارت داشت، موفقیت به دست نیاورد. از لحاظ مالی هم دیگر شغل ها برای او رضایت بخش نبود. دست آخر هم تصمیم گرفت به همان شغل آباء و اجدادیش یعنی سنگ قبر نویسی برگردد. انگار پدر و پدربزرگ و بقیه ی اجدادش قرارداد شخصی با عزرائیل بسته اند که تا دنیا دنیاست برای مرده ها سنگ قبر بنویسند. بلند شد و سراغ سنگ سفید بی نقشی رفت که تا شب، باید دو بیت شعر را روی آن حکاکی می‌کرد. از این شعرها زیاد روی سنگ قبرها نوشته بود.با این که تا کلاس پنجم بیشتر نخوانده بود ولی اشعار سنگ قبری را خوب از حفظ بود. بعضی وقتها هم خودش در تنهایی هایش چیزهایی می‌نوشت.اما هنوز برای یکی از سنگ های سفیدی که در یک گوشه از کارگاه جدای از باقی سنگها گذاشته بود هیچ بیت و نوشته ای پیدا نکرده بود.از وقتی پا به پنجاه سالگی گذاشته بود دغدغه ی مرگ ولکنش نبود. حتی وصیت هایش را هم نوشته بود. برای کسی که هر روز با اسامی‌مرده ها سرو کار داشت مرگ خیلی چیز عجیبی نبود. همین دیروز برای یک جوان سیزده ساله سنگ قبری نوشته بود. فقط یک چیز این وسط معلوم نبود. آن هم نوشته ای بود که روی سنگ قبر خودش باید می‌نوشت. سنگ قبر سفید هر روز روبرویش عرض اندام می‌کرد. ولی او هنوز نمی‌دانست از بین این همه نوشته و حرف کدامیک را باید روی سنگ قبر خودش بنویسد. با این که میل به زندگی صد ساله داشت ولی از این می‌ترسید که هر لحظه بمیرد و سنگ قبر خودش را کس دیگری تراش دهد. هر روز منتظر یک جرقه در افکارش بود تا چیزی را که از زندگی در این دنیا به دست آورده بود در یک جمله یا یک بیت خلاصه کند و روی سنگ قبر مخصوص خودش بنویسد.ولی هیچکدام از اشعار و نوشته ها راضیش نمی‌کرد.دنبال یک چیز متفاوت بود،یک اندیشه ی بکر، یک حرف نگفته که بعد از مرگش ماندگار بماند. در حالیکه چای عصرانه اش را می‌نوشید دوباره اشعار و جملاتی که در حافظه داشت مرور کرد. مدام دنبال چیزی می‌گشت که شاهکار سنگ قبرنویسی اش به شمار می‌آمد. امضایی هنرمندانه بر تمامی‌سنگ قبر هایی که تاکنون نوشته بود. ناگهان چهره اش منقلب شد. چای را یک نفس بالا کشید و لیوان خالی را جای همیشگی اش گذاشت.بدون رعایت نوبت به طرف سنگ قبر سفید مقابلش رفت. سنگ قبر را برداشت و در کنار ابزار مخصوص کارش گذاشت. ابتدا لازم بود با مداد طرح اولیه را روی سنگ بنویسد و بعد آنرا با مته و فرز به همان شکل دلخواه درآورد:«هو الباقی، نام خودش، نام پدرش، تاریخ تولد، تاریخ فوت»درست در همین جا متوقف شد چرا که تاریخ مرگش نامعلوم بود. این قسمت را رها کرد و به سراغ بهترین قسمت کار رفت. نوشته ای که چندین هفته در جستجویش بود تا بر پیکر سنگ قبر خودش بنویسد. نوک مداد را روی سنگ گذاشت و خواست اولین حرف را بنویسد اما دستش از حر کت بازماند و حجم سنگین بدنش روی آخرین سنگ قبری که می‌نوشت افتاد. همه کسانی که در تشییع جنازه شرکت داشتند منتظر بودند تا سنگ قبر حاج غلامحسین کاتب روی مزارش نصب شود. بعد از مراسم تلقین و نماز میت و پخش خرما و حلوا نصاب که از همکارهای قدیمی‌حاج غلامحسین بود. سنگ قبر را آورد و روی مزار قرار داد. نوشته ی روی سنگ با ذکر تاریخ فوت کامل شده بود اما هیچ جمله یا بیتی در کار نبود. فقط آثاری از خط های مدادی که در آخرین لحظه در دستان مرحوم کاتب بود در پایین سنگ به چشم میخورد که آن هم با ریختن آب روی قبر پاک شد و تنها چیزی که باقی ماند سفیدی سنگی بود که هر کسی می‌توانست ناب ترین واژه ها را روی آن بنویسد.
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 16:12 | ||
|
|
||
|
یه صفحه سفید، به همراه یک قلم این بار حرف، حرف نگفته ست یک حرف تازه نه از تو … هی فکر می کنم هی با قلم به کاغذ سیخ می زنم اما دیگر تمام صفحه ها معتاد نامت اند انگار این قلم جز با حضور نام تو فرمان نمی برد در تمام صفحه های دفتر شعرم در گوشه های خالی قلبم در لحظه های تلخ سکوتم و فکرهام چیزی به جز تو نیست که تکرار می شود مثل درخت در دل من ریشه کرده ای
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 15:44 | ||
|
|
||
|
یکـــــــ حبه قنــــــد
درفنجـــان قهـــوه ی تلخـــــــ .. شیرین نمیشـــود .. دو حبه قنــــد در فنجـــــان قهــــــوه ی تلخـــــــــ ..
شیرین نمیشــــود .. سه حبـــه، چهار، پنج .. . . اصلاً تو بگــو یک دنیـــــــــا قنـــد در این دنیای تلخــــــــ .. نه... اگـــر
نباشــــی فال این زندگــــــــــی
شیرین نمیشـــــود … !
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 19:48 | ||
|
|
||
|
اجازه هست تو شعر من، اثر بذاره خنده هات؟ شب که می شه یواش یواش، با چشمک ستاره هاش اجازه هست از آسمون، ستاره کش برم برات؟ اجازه هست بیای پیشم یه کم بگم دوست دارم؟ تو هم بگی دوسم داری بارون بشم دل ببارم بریم تو باغ اطلسی بی رنج و درد بی کسی بهت بگم اجازه هست گل روی موهات بذارم اجازه هست خیال کنم، تا آخرش مال منی؟ خیال کنم دل منو، با رفتنت نمی شکنی؟ اجازه هست خیال کنم، بازم میای می بینمت؟ با اون چشای مهربون، دوباره چشمک می زنی؟ طپش طپش با چشمکت، غزل بگم برای تو با اتکا به عشق تو، تو زندگی برم جلو؟ هر چی بگی نه نمی گم، جونم بخوای برات می دم هر چی می خوای بهم بگو، فقط بهم نگو برو اجازه هست بازم تو خواب، بوس بکارم کنج لبات یه شعر تازه تر بگم، به یاد شرم گونه هات نشونیتو بهم می دی؟ تا پنهون از چشم همه ورق ورق نامه بدم بازم برات همیشه مهربون من! نامه رسید به انتها فقط یه چیز یادت باشه: بازم به خواب من بیا...
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 1:15 | ||
|
|
||
|
می دانی بهترین روز زندگیم کی می تواند باشد ؟ روزی که تو در میان ناباوری هایم می آیی و دستم را می گیری ... و آرام زمزمه می کنی : ♥ دوستت دارم ♥ و خواهی گفت که برای همیشه آمده ای ... آمده ای تا بمانی ...
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 1:22 | ||
|
|
||
|
بگذار سر به سینه ی من تا که بشنوی آهنگ اشتیاق دلی درد مند را شاید که بیش از این نپسندی به کار عشق آزار این رمیده ی سر در کمند را بگذار سر به سینه ی من تا بگویمت اندوه چیست، عشق کدامست، غم کجاست بگذار تا بگویمت این مرغ خسته جان عمریست در هوای تو از آشیان جداست دلتنگم، آنچنان که اگر بینمت به کام خواهم که جاودانه بنالم به دامنت شاید که جاودانه بمانی کنار من ای نازنین تو آسمان آبی آرام و روشنی من چون کبوتری که پرم در هوای تو یک شب ستاره های تو را دانه چین کنم با اشک شرم خویش بریزم به پای تو بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح بگذار تا بنوشمت ای چشمه ی شراب بیمار خنده های توام ، بیشتر بخند خورشید آرزوی منی ، گرم تر بتاب
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 1:37 | ||
|
|
||
|
یکبار خواب دیدن تو، به تمام عمر می ارزد پس نگو!
نگو که رویای دور از دسترس خوش نیست قبول ندارم! گرچه به ظاهر جسم خسته است ولی دل دریایی است... تاب و توانش بیش از اینهاست دوستت دارم و تاوان آن هر چه باشد، باشد دوستت خواهم داشت، بیش از دیروز باکی ندارم از هیچ کس و هر کس که تو را دارم عزیز!!
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 19:55 | ||
|
|
||
|
این چندمین تولد توست؟ و چندمین انبساط مجدد کائنات؟ این جندمین بارخلقت است؟ و چندمین انفجار سکوت؟ چندمین لبخند آفرینش؟ خورشید را چندمین بار است که میبینی؟ و پروانه ساعتها چندمین بار است که میچرخد؟ و ثانیه چندمین بار است که به احترام تو برمیخیزد؟ چندمین بار است که مجدداً نفس میکشی؟ چندمین دم!؟ چندمین آن!؟ آه که تو چقدر خوشبختی! و جهان چه پرغوغاست که بی نهایتمین تولد تو را جشن میگیرد . . .
ابجی عزیزو مهربونم تولد مبارک... خیلی دوست دارم... راستی و اینکه..ببخش... همیشه شاد و خندونو سلامت باشی!
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 21:58 | ||
|
|
||
|
قلب من در هر زمان خواهان توست
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 20:37 | ||
|
|
||
|
تنهام و اتاق تاریک چشمام باز بهانه دارند... باز تر شده اند... سکوت سنگینی هوا رو پر کرده بغض نفس کشیدن رو واسم سخت کرده چشمام رو می بندم اشکام آروم رو صورتم میاد پایین یادت تمام وجودم رو گرفته پشت هر تبسم زیبات... پشت هر گرمایه دستات سوال های بی جواب آزارم می دهد اما جواب تو به من... هیچی! هر چی هست تو می دونی...
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 13:35 | ||
|
|
||
|
وقتی دچار میشوی میمانی و یه حس دل گُندگی که وسعتش شده است به اندازه ی تمام دنیا و دلت میخواهد هرکه از دم دستت رد میشود محبت کنی و دوست بداری وقتی دچار میشوی میگردی دنبال مقصرهای تمام این دلدادگی میگردی دنبال علتها میگردی تا بدانی چشم تورا دچار کرد یا دل و میمانی و تمام پرسشهای بی پاسخ و هزار پاسخ وقتی دچار میشوی اول تردید جانت را پرمیکرد شک میکنی به تمام لبخندهایت شادیهایت به طپشهای قلبت که دیگر دست خودت نیست که آرامش کنی پر شده ای از او ونمیدانی چه باید بکنی وقتی دچار میشوی روز بروز تغییر میکنی آدمی دیگر میشوی و حس میکنی تازه آدم شده ای وقتی دچار میشوی آرام میشوی مهربان میشوی با گذشت میشوی وقتی دچار میشوی نگاهت تازه میشود احساست هوایی میخورد و بهاری میشوی چقدر شیرین میشود لحظه ها چقدر سخت میشود ماندن در دچارگی و این نوبت عاشقی توست ببین چه میکنی....
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 19:57 | ||
|
|
||
|
هیچکس با من نیست !… مانده ام تا به چه اندیشه کنم… مانده ام در قفس تنهایی… در قفس میخوانم… چه غریبانه شبی ست… شب تنهایی من!…
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 22:27 | ||
|
|
||
|
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 1:53 | ||
|
|
||
|
در دلنشینی یک دیدار فاصله ها فرو میریزند تپش قلب ها فریاد سکوت میشوند و دستها پلی برای روایت دو احساس و چشم ها روشنی فرداهای مجهول خواهند نوشت
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 20:49 | ||
|
|
||
|
من عاشقم آنقدر که می توانم هر شب بدون آنکه خوابم بگیرد از اول تا آخر بی وفایی هایت رابشمارم و دست آخر همه را فراموش کنم آنقدر که می توانم اسمت را روی تمام آبهای دنیا بنویسم و باز هم جا کم بیاورم آنقدر که می توانم شب ها طوری به یادت گریه کنم که خدا جایم را با آسمان عوض کند! و من هنوز عاشقم!
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 1:22 | ||
|
|
||
|
به حلقــــه اش نگـاه کرد
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 1:43 | ||
|
|
||
|
تو کدام گوشه زندگیم جا خوش کردی
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 23:8 | ||
|
|
||
|
هیـ ـچ لحظـ ـه ای
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 20:33 | ||
|
|
||
|
تـــمام گرفتاریم از دل است دل من گرفتار آب و گل است کجا محرم راز مــــن می شود دلی کز حضور خدا غافل است نمی خواهم ای عشق بینم دگر کسی را که در بین ما حائل است چه سودی به ما شب نشینان دهد چراغی که خاموش در محفل است بهایی ندارد به بازار عشــــــق دلم مثل یک سکه باطل است بـــگیرید دســـــت مــــرا همراهان که دیری ست پای دلم در گل است دل غــــــافـــل من ندانســــته بود که دور از خدا زندگی مشکل است و با این هــــــمه گــردن جان من بر ابروی محرابی ات مایل است بکـــــش تیغ و بردار ســـر از تنم و هر چند این هدیه نا قابل است کسی را که شد کشته در راه عشق یقین چشـــــــم زیبای تو قاتل است
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 20:22 | ||
|
|
||
|
از بیان احساسات پاکم هراسی ندارم می نویسم هر آنچه را که در قلبم بارور شده است به وسعت آسمان آبی قلبت
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 23:15 | ||
|
|
||
|
امشب دلم را می تکانم پیش پایت چیزی ندارم من بجز این دل برایت امشب گلوی زخمی ام را می سرایم یعنی تمام غربتم را در هوایت می خواهم امشب سالها خاموشی ام را آرام بـــــردارم بــــــریزم در صـــــــــدایت ای با دل من آشناتر از من ای خوب دیری است تنها مانده اینجا آشنایت دیری است بی تو کلبه ام تاریک مانده است بگشـــــای بر من روزنـــــی از چشــم هایت چشم انتظار چشم زیبای تو تا چند تا چند محــــروم از نگاه دلــــربایت بر من اگر یک لحظه می تابید چشمت در زیر شمشیر تو می گشتم فدایت وقتی نگاه شرقی ات می بارد از مـــهر من کیستم؟ خورشید می افتاد به پایت
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط pejman در 20:11 | ||
